http://aaxou.blogspot.gr

http://aaxou.blogspot.gr-ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ...ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΛ. ΧΟΥΛΙΑΡΑ...Μέσα σε ένα σύγχρονο και συνεχώς εξελισσόμενο περιβάλλον ο δάσκαλος σήμερα καλείται να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις και προκλήσεις της εποχής. Μέσα σ΄αυτές είναι και ο νέος ψηφιακός κόσμος που μας αγκαλιάζει όλους . Στο καινούριο αυτό περιβάλλον θέλοντας να ανταποκριθώ στις νέες προοπτικές που ανοίγει η τεχνολογία, επιχειρώ μέσα από τον ιστότοπο αυτό να προβάλλω τη δική μου ταυτότητα, να δώσω το δικό μου στίγμα πιστεύοντας πως οι φωνές μας , οι φωνές των παιδιών μας είναι αυτές που μπορούν να υποσχεθούν έναν καλύτερο και γεμάτο αισιοδοξία κόσμο. Με τιμή ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛ. ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ..ΔΑΣΚΑΛΟΣ ...Η παιδεία είναι πανηγύρι της ψυχής, γιατί σ' αυτήν υπάρχουν πολλά θεάματα και ακούσματα της ψυχής...Σωκράτης...Αθηναίος φιλόσοφος.. .

ΠΡΟΣΦΑΤΑ...1

ΠΡΟΣΦΑΤΑ...2

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ............

Η Αποκριά έχει τις ρίζες της πολύ βαθιά στο παρελθόν. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν γιορτές αφιερωμένες στο θεό Διόνυσο.


Ο Διόνυσος ήταν ο θεός της βλάστησης, του κρασιού, του γλεντιού και της ξενοιασιάς. Σε εκείνες τις γιορτές οι άνθρωποι ντύνονταν με περίεργες και αστείες στολές. Φορούσαν δέρματα και μάσκες ζώων και κρεμούσαν πάνω τους πολλά κουδούνια. Έπιναν κρασί, χόρευαν γύρω από φωτιές καιγλεντούσαν.
Οι μεταμφιέσεις γίνονταν για να προκαλέσουν γέλιο και για να κάνουν αστεία ο ένας στον άλλο. Μεταμφιέζονταν ακόμη και για να μην τους αναγνωρίζουν, όταν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν στον αρχηγό τους, επειδή δεν τους κυβερνούσε καλά και δίκαια.
Ο χορός είχε κι άλλο σκοπό εκτός από τη διασκέδαση. Χτυπούσαν με τα  πόδια της γη και της ζητούσαν να δώσει πλούσιους καρπούς.
Τις φωτιές τις άναβαν για να διώχνουν μακριά τους εχθρούς των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών και για να φωτίσουν την καινούρια αρχή που φέρνει η Άνοιξη, καθώς φεύγει ο Χειμώνας.
Το φαγοπότι γινόταν επίσης για καλή αρχή και για να μη λείψει τίποτα και την υπόλοιπη χρονιά
ΑΠΟΚΡΙΑ
Διαλαλήστε το παιδιά                                     
ήρθε η Αποκριά!
Η βδομάδα η Προφωνή
πρώτη είναι στη γραμμή
ετοιμάστε τη στολή.

Δεύτερη η Κρεατινή
σικνοπέμπτη και γιορτή.
Με μπριζόλα και ψητό
θα μυρίσει, θα τσικνίσει
θα χορέψει το χωριό.

Τρίτη είν’ η Τυρινή
με ολόπαχο τυρί.
Με τις πίτες στο ταψί
το τρελό το καρναβάλι
φτάνει πια στην Καθαρή
που ‘ν’ Δευτέρα γιορτινή!
Ανοίγει το Τριώδιο*. Ακολουθούν τρεις χαρούμενες εβδομάδες Αποκριάς μέχρι τη Μεγάλη Σαρακοστή!
Η λέξη Αποκριά ή Καρναβάλι (λατινική προέλευση) σημαίνει αποχή από το κρέας. Πράγματι οι άνθρωποι σταματούν να τρώνε κρέας αλλά μόνο την Τρίτη εβδομάδα της Αποκριάς.
Σε παλιότερους καιρούς την πρώτη εβδομάδα, την Προφωνή, έβγαιναν στους δρόμους με ταμπούρλα και διαλαλούσαν την αρχή της Αποκριάς. Αυτό γινόταν για να φροντίσουν όλοι οι νοικοκυραίοι να προμηθευτούν τα απαραίτητα για την γιορτή (δηλαδή κρέας και κρασί).
Την δεύτερη εβδομάδα, την Κρεατινή, τρώμε κρέας. Την Πέμπτη της εβδομάδας αυτής, που την λέμε και Τσικνοπέμπτη, μπαίνουμε για τα καλά στις Αποκριές ( μασκαρέματα, χοροί, γλέντια, κέφι και παιχνίδια…). Την ονομάζουμε Τσικνοπέμπτη, γιατί αυτή τη μέρα ο καθένας «θα τσικνίσει τη γωνιά του». Θα ψήσει δηλαδή κρέας (χοιρινό) κι από τη μυρωδιά του (τσίκνα) θα μοσχοβολήσει όλο το σπίτι και η γειτονιά.
Την τρίτη εβδομάδα, την Τυρινή ή αλλιώς Μακαρονού, σταματάμε να τρώμε κρέας. Τρώμε κυρίως αυγά, τυρόπιτες, γαλατόπιτες, γιαούρτι, μακαρόνια, αγριόχορτα κτλ. Η τρίτη εβδομάδα είναι και η πιο ξέφρενη από την άποψη της διασκέδασης. Για αυτό το λόγο και η τελευταία Κυριακή της Τυρινής είναι η Τρανή Αποκριά.
Μικροί και μεγάλοι μεταμφιεσμένοι κοροϊδεύουν πρόσωπα και γεγονότα. Οι μασκαράδες τριγυρνούν όλη μέρα και νύχτα, χορεύουν, αστειεύονται και τραγουδούν. Το βράδυ συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία κάθε τόπου και καίνε τον Καρνάβαλο. Ο Καρνάβαλος είναι μια κούκλα που συμβολίζει συνήθως καθετί κακό του χρόνου, που πέρασε. Με το κάψιμό του κάνουν οι άνθρωποι νέα αρχή. 
Το έθιμο του Καρνάβαλου διαφέρει από τόπο σε τόπο.


*Τριώδιο λέγεται το λειτουργικό βιβλίο που χρησιμοποιείται στην Εκκλησία μας τις δέκα εβδομάδες πριν από το Πάσχα. Έχει τρεις ωδές (τρι – ώδιο)